نظیمی تقریبا از نیمه دوم فیلم، جایی که چمران و نیروهایش در یک پاسگاه محاصره شده‌اند وارد صحنه می‌شود. دستمال سرخ‌ها، ابتدا با مردم پاوه بر سر مقاومت و یا تسلیم شدن، درگیری لفظی پیدا می‌کنند که با وساطت دکتر چمران ختم به خیر می‌شود. در ادامه بیشتر از نظیمی بازی در حاشیه می‌بینیم. اما در سکانس‌ّهای پایانی نظیمی جزء معدود سربازانی است که به واسطه جراحت اندک تاب مقاومت دارد و این باعث حضور پررنگ‌تر او می‌شود.
پاسگاه در حال سقوط است، مردمی که به پاسگاه پناه آورده بودند به درخواست دکتر چمران از دریچه پشتی در حال فرار هستند و به غیر از چمران فقط سه سرباز باقی مانده‌اند. مجید نظیمی در نقش یکی این سربازان قرار دارد. همه آماده شهادت هستند و دکتر مصطفی چمران شروع می‌کند به خواندن فاتحه و مجید نظیمی او را همراهی می‌کند که حمله‌ی آخر شروع می‌شود...
«چ» فیلم خوش‌ساختی است. نویسندگی و کارگردانی قابل قبولی دارد. جلوه‌های ویژه فیلم از سطح استاندارهای ایرانی بالاتر است. به همه این‌ّها باید هنرمندی تماشایی بابک حمیدیان و مریلا زارعی را هم اضافه کرد. این ویژگی‌ها باعث شده است که اثر جدید حاتمی‌کیا بسیار فراتر از انتظار منتقدان در این جشنواره ظاهر شود. فیلمی که به تصاحب چند سیمرغ جشنواره امیدوار است. حضور در چنین فیلمی می‌تواند برای هنرمند پرتلاش آران و بیدگلی نقطه‌ی عطفی در دنیای بازیگری باشد.