وقتی دنبالش راه افتادم تا گزارشی تهیه کنم با چشمانم قدم های آرام و طمانینه اش ، صبر و حوصله اش ، آهنگ و لحن خاص دعوتش  و دستانی که پیاده دوچرخه خود را راه میبرد و دستمال سبز تبرک حضرت محمدهلال با قبض های خیریه او ، همه و همه گویای این بود که تو را و مردمان شهر را به دعوت کار نیک و به نوعی زیارت از راه  جان و قلب  فرا میخواند.  

 از همان دوران کودکی وقتی زنگ خانه به صدا در می آمد با تشویق خانواده مبلغی را به این خادم آقا محمدهلال می دادم. آن روزها و  سال ها گذشته اند و هنوز با شنیدن نوای ایشان و تقدیم مبلغی ناچیز حس و حال عجیبی پیدا می کنم.

هنگامی که درِ خانه های مردم این شهر را به صدا در می آورد اینگونه آنها را به خیرات دعوت میکند:

پول خیریه ، هلال ، هلال بن علی

ای مومنین و مومنات، مردم خوب شهر ، پول خیریه ، هلال ، هلال بن علی ، فرزندعلی

پول برای سلامتی تون. برای تندرستی تون برای خیرات دنیا و آخرت تون

یامحمد و یا علی ، یا هلال بن علی

و زمانی که مبلغی را دریافت می کند علی الخصوص اگر کودک و نوجوانی به او این مبلغ را اعطا کرده باشد همراه دادن قبض تبرک آستان مقدس امامزاده محمدهلال اینگونه تشکر می کند:

قربان معرفتت. الهی دسست را ببوسم. الهی خیر ببینی

انشاءالله در درست موفق باشی.

چه فرهنگ پسندیده ای را این خادم با اخلاص حرم حضرت محمدهلال در شهرمان برقرار کرده است که در گرو همین مبلغی ناچیز هدیه به آستان اهل بیت، مردم آران و بیدگل زندگی خود را بیمه خاندان نبی مکرم اسلام می کنند و یاد خدا را بیشتر از قبل در دل های خود روشن می کنند.