خدا حافظ تابستان
تابستان تمام شد. فصل گرم و تعطیل تابستان با همه جذابیت‌های طبیعی و معمولش گذشت و فصل پاییز آغاز شد. این تحول برای دانش آموزان که سه ماه آزاد و در اختیار خود بوده اند و غرق استراحت و تفریح بوده‌اند بعضا سخت و ناخوشایند است.
خداحافظ خواب و استراحت و بازی و تفریح و شروع درس و بیداری صبح زود و ...
روزهای گرم تابستان تمام شد و لحظه به لحظه به روزهای شیرین پاییز و باز شدن مدارس رسید. شور و شوق رفتن به مدرسه و خرید لوازم التحریر در بیشتر خانه‌ها غوغا می کند.
از تابستان چگونه استفاده کردید؟ تابستان برایتان مفید بود؟ درس خواندید؟ تفریح کردید؟... این ها همه سوالاتی است که در پایان تابستان باید به خودتان پاسخ دهید. برای مهر و شروع مدرسه تان چه برنامه ای دارید؟
دست بجنبانید و کار را از همین امروز آغاز کنید. برای نه ماه تحصیلی خود از همین امروز برنامه ریزی و هدفگذاری کنید.
مطمئن باشید اگر قبل از شروع کاری برای رسیدن به آن هدفگذاری کنید و طبق آن پیش بروید تا پایان راه موفق خواهید بود. پس عجله کنید که زمان کوتاه است.

طراوت پاییز و بوی مهر
پاییز با خود شور می آورد. قاصدک ها، خبر بازگشایی مدارس می دهند. درختان آماده می شوند تا با شوق، برگ های رنگارنگشان را چون کاغذهای رنگی، بر سر کودکانی که مشتاقانه به مدرسه می روند، بریزند و سارها بر شاخه های انبوه درختان صف کشیده اند تا آوازهای گرمشان را بدرقه راهشان کنند.دیوارهای آجرنمای مدرسه را سراسر شور و شوق پر کرده است.
کلاس ها، با آغوش باز در آستانه درها ایستاده اند تا مهمانان کوچک خود را در آغوش بکشند.
تخته های سیاه، بی صبرانه منتظرند تا دست های صمیمی معلمی مهربان، لبریز واژه های دوستی شان کند تا عشق، با لبخندی ناگزیر، بر لب های کوچک دانش آموزان بنشیند.
بوی مهر/ بوی مهربانی/ بوی لبخند / بوی درس و مدرسه / بوی شوق کودکانه پیاده روها / بوی نمره های بیست / بوی دفتر حساب / بوی مشق های ناتمام / بوی دوستی / مهربانی مدام / بوی... .

مهر،مهربانی،یار مهربان
بازهم با پایان یافتن فصل تابستان بوی مهر در شهرها و کوچه های کشورمان پیچیده است. و باز هم مدارس چشم به در دوخته اند و به انتظار نشسته اند تا سال تحصیلی جدید را همراه با دانش آموزان آغاز کنند. با آغاز سال تحصیلی در اول مهر، میلیون ها دانش آموز به شوق آموختن، روانه مدرسه می شوند. همه ساله با شروع ماه مهر کوچه ها و خیابان ها رنگ و بوی دیگری پیدا می کنند و شور و شوق دانش آموزان جلوه زیبایی به جامعه می بخشد.
در سال های نخست تحصیل، کودک میل شدیدی به رفاقت با همسالان خود دارد و این کار در خانواده امکان پذیر نیست. هم چنان که یادگیری و علم آموزی نیز در محیط خانه معمولاً مقدور نمی باشد حتی اگر امکانات لازم برای آموزش کودک در خانه فراهم باشد و مادری بتواند کودک خود را آموزش دهد، باز هم کودک از حضور در مدرسه بی نیاز نیست؛ زیرا زندگی با همسالان و تن دادن به زندگی جمعی با تمام خصوصیات، آثار و نتایج مربوط به آن چیزی است که هرگز خانواده قادر به ایجاد آن نیست.
آدمی برای داشتن یک زندگی سعادتمند،نیازمند بینش وآگاهی است و آموخته های دوران کودکی و نوجوانی،مقدمه ای برای زندگی فرد است.کودکان راه زندگی سعادتمندانه فردا را امروز باید بیاموزند و در این مسیر،کتابخوانی، چون چراغی فراراه آنهاست.
مطالعه ،راهی برای تقویت روحیه دینی کودکان و نوجوانان است.
آیین مقدس اسلام ،فراگیری علم ودانش را عاملی برای رشد،پویایی و تعالی جامعه برشمرده است.از پیامبر عظیم الشان اسلام نیز روایت شده است: \"هرکس در جستجوی دنیاست،باید دانش فرا گیرد و هرکس به آخرت دل بسته است،باید از علم بهره گیردو هرکس دنیا وآخرت هردو را میخواهد، باز هم گریزی از دانش آموزی ندارد.”ودر جای دیگر میفرماید:\"اگر روزی بر من بگذرد که در آن روز به علم ودانش من افزوده نشود،آنروز ، روز مبارکی نیست.”
با کتاب خوب است که انسان شناخته می شود،رشد می کندوبرای حرکت آماده می شود.
عادت به مطالعه و تاثیر آن در کودکی ونوجوانی پایدار است.

زمزمه محبت واعتماد به نفس
تنها فردی که غیر از والدین بر شخصيّت کودک بیش از همه اثر می گذارد، معلم است. اوست که حداقل در طول یک سال تحصیلی یا بیشتر با شاگردان خود تماس دائم دارد و می تواند توانایی ذهنی و نوع علایق یا مشکلات رشدی کودک را مشاهده کند. هم اوست که فرصت پرورش حس کنجکاوی طبیعی کودک را دارد و می تواند درک ذهنی وی را تحریک نماید. آموزگاری که رفتارش با یک یک شاگردان گرم و صمیمانه نیست، هم در کار راهنمایی و هم در وظیفه تدریس خود با شکست روبه رو می شود. راهنمایی و تدریس مؤثّر هنگامی برای معلم امکان پذیر است که روابط دوستانه، کاری و سازنده ای میان او و شاگردان به وجود آید و معلم اطلاعات لازم درباره دانش آموزان را در اختیار داشته باشد.
اولین برخورد معلّم با دانش آموزان مهم ترین تأثیر را در شکل گیری شخصیت آموزشی و تربیتی او خواهد داشت. اگر این برخورد، مهربانانه و همراه با تبسّم و خوش رویی باشد دانش آموزان به درس و مدرسه و معلّم علاقه مند می شود. معلّم توانا و دلسوز به خوبی می داند که هرگونه تهدید، تحقیر و تنبیه، اضطراب بچه ها را بیشتر می کند و در عوض چهره گشاده و متبسّم معلّم، صدای آرام و جملات دل نشین و اطمینان بخش او، می تواند اضطراب آنها را کاهش داده، اعتماد به نفسشان را تقویت نماید.

مدرسه خانه دوم
سال های آغازین تحصیل دوران بسیار حسّاسی است. در این دوران خانه و مدرسه هریک نقش ویژه دارند. روابط در خانه فردی تر و عاطفی تر، در مدرسه جمعی تر و منطقی تر است؛ از این رو این دو محیط یعنی خانه و مدرسه از لحاظ فراهم آوردن زمینه های لازم برای رشد کودک مکمّل یکدیگرند و باید همدیگر را یاری کنند. لذا همکاری پدر و مادر با معلمان و اولیای مدرسه اهمیت ویژه ای دارد. تحقیقات نشان داده است در مدارسی که والدین با اولیای مدرسه کم تر ارتباط داشته اند دانش آموزان مشکلات رفتاری بیشتری داشته اند.
غالبا خانواده ها می پندارند که اگر فرزند خود را روانه مدرسه کنند وظیفه تعلیمی و تربیتی خود را نسبت به وی انجام داده اند و دیگر نیاز به مشارکت جدّی آنها نیست. حال آن که هم در زمینه آموزش و هم از جنبه تربیت نیاز جدی به مشارکت آنها با اولیای مدرسه هست. مدرسه هرگز به تنهایی نمی تواند از عهده آموزش و پرورش دانش آموزان برآید و همه کمبودها را جبران نماید. بنابراین نمی توان از خانواده و واحدهای دیگر غیر از مدرسه سلب مسئولیت کرد و بار سنگین تعلیم و تربیت را تنها بر دوش معلمان و اولیای مدرسه نهاد.