پرتال خبری تحلیلی آران و بیدگل (aranbidgolnews.ir): مقارن با خجسته روز نمیه شعبان 1355 قمری و دهم آبان 1315 شمسی ، در محله وشاد آران و در خانه مومنانی پاک سرشت ، محمد حسین و نرگس ؛ کودکی چشم به دیدار جهان گشود که نامش را احمد نهادند. در خاندانی که به واسطه اشتغال پدرانش به کار کشاورزی در مزرعه خرم آباد ، در جریان صدور سجل ، به خرم آبادی مشهور شده بودند.

دوران کودکی و نوجوانی در کنار پدر به کار کشاورزی و دامداری و مدتی به شبانی گذشت. همزمان ، با حضور در محضر علمای محله قدیمی وشاد ، همچوم آقایان صحافی و متوسل ؛ معارف دینی را فراگرفت ، به قسمی که در موارد بسیاری ، آنان ، آموزش کودکان و نوجوانان کوچکتر را به او می سپردند.

چون از مقدمات ، نزد ایشان فارغ شد ، به توصیه آن فرزانگان و سفارش آیت الله میرزا احمد عاملی ، پدر ، با وجود تنگدستی ، او را به قم فرستاد و این هنگامی بود که 17 ، 18 بهار را گذرانده بود.

از سال ورود به قم و مدت حضورش در آن سامان و اساتید ایشان اطلاع زیادی در دست نیست. اما از آنجا که محل اقامتشان و کلاس های درس و مدرسه و اساتیدشان با آقایان حجج اسلام ناصریان و شکوری و دیگران ، یکسان بوده است ؛ از طریق ایشان قابل بررسی و دریافت خواهد بود. آنچه مسلم است ایشان از مظهر آیت الله گلپایگانی و ... تا سطح خارج فقه ؛ کسب فیض نموده اند.

سپس ، حوالی شروع دههه چهل به زادگاه خویش مراجعت نمود و مدتی به اقامه نماز و سایر برنامه های مذهبی در مساجد مختلف شهر مشغول شد. پس از آن در مسجد بالاسر مضجع نورانی فرزند علی علیه السلام ، حضرت محمد هلال ، اقامه نماز یومیه را عهده دار شدند. مدتی بعد ، حضرت آیت الله افتخار الاسلام دربندی ، برای سامان بخشیدن به امور آن آستان ، کمر همت بست. امر مهم امام جماعت هم به صلاح دید ایشان به شیخ احمد واگذار شد. انتخابی که بیش از نیم سده فعالیت شبانه روزی و مجاهدت مردم دارانه شیخ ، بر آن مهر تایید زد. در آن هنگام شیخ احمد ، طلبه جوان ، 26 ساله و تازه تشکیل خانواده داده بود. خانواده ای که ثمر آن 5 فرزند پسر و 2 دختر بود.

نظر به توسعه آستان مقدس ، در اوایل دهه پنجاه تصمیم گرفته شد تا در جوار امام زاده ، مسجد اعظم احداث شود. با کمک خیرین و مساعدت هیئت امنا و همت شیخ احمد ، این امر به منصه ظهور رسید. مسجدی که خواستگاه بسیاری از حرکت های دینی ، فرهنگی و انقلابی شهر شد.

با شروع زمزمه های نهضت خمینی کبیر ، تا ظهور بارقه های پیروزی ، در تبیین اندیشه های امام و انتشار اعلامیه ها و عکس ها و کتاب های ایشان در پوشش رساله های توضیح المسایل ، به صورت پنهانی ، کوشش نمود. امری که در دوران ستمشاهی و فضای امنیتی پیش از انقلاب به شدت پرخطر بود. در همه تظاهرات و راهپیمایی های ابتدای انقلاب حضور فعال و در صف اول داشت. بعدتر فعالیت های انقلابی را با حضور در جهاد سازندگی و جبهه های جنگ و پایگاه های بسیج ادامه داد.

آنچه در زندگی شیخ احمد بیش از همه نمود دارد ، اهتمام در کار های عام المنفعه است. درمانگاه ولی عصر عج ، حمام و آب انبار کوچک محله وشاد ، مسجد و آب انبار مزرعه خرم آباد ، آب انبار خواجه منصور ، ... و دهها از این دست ، اموری است که در به ثمر رسیدن آن ها کوشش داشت.

مشارکت در تأسیس حوطه علمیه امیرالمومنین ، مشارکت در راه اندازی صندوق قرض الحسنه امام حسین (ع) ، مشارکت در راه اندازی کمپ جنگلبانی و منابع طبیعی جهت تثبیت شن های روان ، مشارکت در راه اندازی پادگان آموزشی ارتش ، مشارکت در بازسازی امام زاده فیض آباد ، مشارکت در تعمیر و مرمت قلعه تقی آباد و ای اواخر پیگیری جهت تأمین اعتبار و تخصیص بودجه برای احداث جاده دسترسی به چندین مزرعه حومه شهر ؛ و صد ها امر دیگر که مردمان این خطه بهتر از ما در خاطر دارند ، از فعالیت های دیگر ایشان است.

یکی از ماندگارترین کار های ایشان ، همکاری در تحقق بخشیدن به آرزو های دیرین مردمان این دیار کهن در تبدیل شدن به شهرستان بود. چه بسیار جلسات و برنامه ریزی و مسافرت به تهران و اصفهان که در معیت ایشان توسط مأمومین و فعالین حاضر در مسجد اعظم صورت گرفت. از تهیه طومار و نوشتن نامه گرفته تا احظار های امنیتی . به لطف پروردگار و با عنایت ویژه رئیس جمهور و وزیر کشور وقت ، این مهم در سال 1375 محقق گردید.