همه ساله با فرا رسیدن ماه محرم،شوروتکاپویی همه ی عالم،به ویژه در گستره جهان تشیع برپا می شود.آهنگ غمناکی از جان های عاشقان اهل بیت (ع)به گوش می رسد و زمزمه های سوزناک از دلهای آزاده بر می خیزد.
هرساله همزمان با آغاز سال روز نهضت تاریخی قیام کربلا وبازخوانی وقایع عاشورای حسینی،فریاد« لبیک یا حسین»در تمامی عالم طنین انداز می شود.بانگی که هرساله هم باشکوه تر و هم گسترده تر می شود و امروزه به نماد مقاومت و مبارزه ی کشورهای مسلمان و آزادیخواه در برابر ظالمان وحاکمان جبار تبدیل شده است.
در ظاهر، لبیک یا حسیین پاسخی است که پس از چهارده قرن به ندای آسمانی «هل من ناصر ینصرنی»حضرت اباعبد اله الحسین داده می شود. ندای ملکوتی «هل من ناصر ینصرنی»امام حسین(علیه السلام)که تا ابدیت در جهان بشریت جاری است.
ولی سوال اینجاست که: آیا ما که مدعی دوستی و عشق به او هستیم و با اینکه \"لبیک یا حسین\" را با شکوه و باعظمت در اجتماعات عظیم و بزرگ فریاد میزنیم، تا چه اندازه با حسین (ع) وسیره حسینی(ع) و اهداف حسینی(ع) آشنا هستیم وچقدر با آنها ارتباط داریم؟!
امروز مردم در جمهوری اسلامی ایران و عراق و بسیاری از کشورهای جهان ندای «لبیک یا حسین(ع)» سر می دهند و با اتحاد وهمبستگی به ظالمان وستمگران زمان اعلام می دارند که هرچند در واقعه کربلای61 (ه.ق) توفیق حضور نداشته اند، اما با اعتقاد به روایت کل یوم عاشورا و کل عرض کربلا،در صحنه مبارزه حضور دارند وبا درس گرفتن از قیام سرخ حسینی، در راه مبارزه با جور و فساد تا آخر ایستاده اند و با هشیاری وبصیرت،نخواهند گذاشت تاریخ تکرار گرددو بانگ «هل من ناصر ینصرنی» بی پاسخ بماند و غربت و مظلومیت قربانی مکر و حیله و تزویر شود.
بانگ هل من ناصر ینصرنی آن روز حسین(ع)،طلب یار و مال وسرمایه نبود.همچنان که قیامش به خاطر رسیدن به پست و مقام وکسب شهرت وقدرت نبود.آنگونه که در وصیت خود به برادرش محمد حنفیه،هدف خود از آغاز این حرکت عظیم را«امر به معروف ونهی از منکر و اصلاح امت جدش رسول خدا(ص) بیان می کند.
هدف امام حسین(ع) در هل من ناصر ینصرنی ،دعوت مردم به دین الهی اسلام وبیدار کردن آنها از خواب غفلت و نشان دادن راه حق و راه باطل به مردم بود.چه بسا که مردمانی بودند که حاضر بودند تمام مال و ثروت خود را در راه قیام امام حسین(ع)بدهند اما خودشان در اصل قیام حاضر نشوند وبه زندگی خود در کنار خانواده با حفظ بی طرفی ومحافظه کاری ادامه دهند که حضرت اباعبداله به چنین کسانی پاسخ منفی دادند.
در هر حرکت وعملی،هدف،اصل مهم واساسی است اما برای رسیدن به این هدف باید راه را خوب شناخت وبا نقشه راه وشناخت مسیر درست ،به سوی هدف حرکت کرد وگرنه به بیراهه وارد شده و از هدف دور می شویم.
اکنون که ما پس از گذشت قرن ها،هنوز ندای حسین بن علی (ع) را با گوش جان می شنویم و با شور وبا شکوه «لبیک یا حسین» را در سرتاسر جهان بر سر لشکر کفر و استکبار فریاد می زنیم،خوب است نگاهی عمیق به این شعار بیندازیم با مطالعه ی دقیق وموشکافانه ی وقایع وحوادث قیام حسینی(ع)،شعوررا هم به شعار خود بیافزاییم ونسبت به لبیک یا حسین بینش و معرفت کسب نموده و در عمل هم حسینی نمایان شویم.
آشنایی عمیق با فلسفه قیام کربلا،برای شیعه وعزاداران و سوگواران حقیقی امام حسین وپیروان اهل بیت (ع) در همه دوران ها،«لبیک یا حسین» را اینگونه تعریف می کند:
«لبیک یا حسین» یعنی راضی بودن به رضای الهی(حتی به قیمت فدا کردن تمام مال وفرزندان وهستی خویش)
«لبیک یا حسین» یعنی نماز اول وقت(حتی در شرایط سخت و در اوج مشکلات)
«لبیک یا حسین» یعنی امر به معروف و نهی از منکر(حتی به قیمت ترک دیار وبه جان خریدن سختی ها ورنج ها)
«لبیک یا حسین» یعنی رعایت حق الناس(خریدن زمین نینوا از کشاورزان چون در آینده حرم حسینی می شود)
«لبیک یا حسین» یعنی کسب روزی حلال و پاک(سخنان امام در لشکر دشمن اثر نداشت چون لشکربه حرام خواری عادت کرده بودند)
«لبیک یا حسین» یعنی بصیرت(در شناخت موقعیت صلح و جهاد)
«لبیک یا حسین» یعنی دشمن شناسی(شناخت ریا و تزویر از حق و باطل)
« لبیک یا حسین» یعنی جهاد و مبارزه با ظلم و فساد(تا پای جان حتی با یاران کم و به قیمت از دست دادن فرزند و مال وجان)
«لبیک یا حسین» یعنی قرائت قران وعمل به قران(قرائت قرآن در شب عاشورا و تلاوت قرآن توسط سر بریده امام)
«لبیک یا حسین» یعنی ولایت پذیری(آنجا که ابالفضل با آن شجاعت ودلاوری به امر امام تمام کمال گوش کرد و اطاعت کرد)
«لبیک یا حسین» یعنی رعایت حجاب و عفاف(حتی در بین کفار و در سرزمین کفار در زمان اسارت )
«لبیک یا حسین» یعنی صبرو توکل(درمصیبت و غربت و اسارت )
و«لبیک یا حسین» یعنی...